Zdrowy ząb wymaga zdrowego dziąsła i tkanek go otaczających. Zdrowie i harmonia tkanek przyzębia zapewnia odpowiednie odżywianie zęba, jego stabilność oraz estetykę. Częstym problemem zgłaszanym przez Pacjentów są odsłonięte „szyjki” zębów, nadające zębom nadmiernie wydłużony wygląd i odczuwane bolesne odsłonięcie korzenia zęba.
W prawidłowych warunkach kontakt ze środowiskiem jamy ustnej ma korona zęba, której zewnętrzną warstwę stanowi naturalne, bardzo odporne na czynniki zewnętrzne szkliwo. Szkliwo znajduje się powyżej brzegu dziąsła
Z recesją dziąsłową mamy do czynienia w przypadku, gdy brzeg dziąsła znajduje się poniżej granicy szkliwno -cementowej, prowadząc do odsłonięcia korzenia zęba i narażenie go na działanie czynników zewnętrznych. Pokrywający korzeń cement korzeniowy nie ma odporności i twardości szkliwa. Jest wrażliwy na bodźce termiczne oraz powstawanie bolesnych ubytków.
Przyczyn powstawania recesji jest wiele. Najgorzej rokują recesje powstałe wskutek zapaleń przyzębia („paradontozy”), których leczenie jest szczególnie trudne. Współcześnie wśród przyczyn powstawania recesji dziąsłowych zwracana jest uwaga na biotyp dziąsłowy, nieprawidłowe nawyki higieniczne, zaburzenia zębowe oraz przeciążenia zgryzowe.
Biotyp dziąsłowy jest determinowany genetycznie i warunkuje rozwój dziąsła o cienkim, normalnym lub grubym biotypie u danego Pacjenta. Cienki biotyp dziąsłowy jest szczególnie podatny na powstawanie recesji dziąsłowych. Pacjenci tacy wymagają szczególnie wnikliwego planowanie działań protetycznych lub ortodontycznych, które mogą predysponować rozwój recesji. Czasami zasadna jest poprawa biotypu dziąsłowego danego Pacjenta metodami mikrochirurgicznymi przed leczeniem ortodontycznym czy protetycznym.
Inwazyjne metody szczotkowania zębów szczególnie w połączeniu z nieprawidłową techniką szczotkowania, używanie twardych szczoteczek do zębów i abrazyjnych past może sprzyjać rozwojowi recesji. Zmiana techniki oczyszczania zębów na odpowiednią spowolni rozwój choroby.
Nieprawidłowe ustawienie zębów w łuku zębowym często przy obecności cienkiego biotypu dziąsłowego jest nierzadko przyczyną poważnych recesji dziąsłowych, często widocznych na ustawionych nadmiernie doprzednio czy zrotowanych zębach. Leczenie takich recesji często jest działaniem zespołowym wymagającym współpracy periodontologa i ortodonty.
Niewyrównane zaburzenia zgryzowe są jedną z teorii rozwoju recesji dziąsłowych. Leczenie powstałych w ten sposób recesji poza działaniami na przyzębiu wymaga także zrównoważenia zgryzu Pacjenta i doprowadzenia do fizjologicznego rozkładu sił zwarciowych.
Podział recesji na odpowiednie klasy wg Millera określa możliwość całkowitej naprawy recesji.
Recesje dziąsłowe, nawet rozległe, przy obecności zdrowych tkanek otaczających mogą być doskonale wyleczone. Ważne jest wczesne podjęcie odpowiedniego leczenia.
Leczenie recesji polega na naprawie utraconych tkanek dziąsła. Szereg minimalnie inwazyjnych technik mikrochirurgicznych jest z powodzeniem stosowanych w celu naprawy defektów dziąseł, jak też w skojarzeniu z leczeniem ortodontycznym lub implantologicznym. Zabiegi takie wykonywane są z najwyższą precyzją wykorzystując lupy zabiegowe w miejscowym znieczuleniu, takim samym jak przy wykonywaniu wypełnień estetycznych czy opracowaniu zęba pod koronę.
Delikatność w postępowaniu z wrażliwymi tkankami przyzębia, łączona często ze stosowaniem biomateriałów lub tkanki łącznej pozwala uzyskać doskonałe rezultaty estetyczne, których część prezentuję w galerii zdjęć.